ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΡΙΧΕΡΟΥΣΗΣ

« Τίς αὕτη ἡ ἐγκύπτουσα ὡσεί ὄρθρος, καλή ὡς ἡ σελήνη, ἐκλεκτή ὡς ὁ ἥλιος;  Ἰδού εἶ καλή ἡ πλησίον μου, ἰδού εἶ καλή.  Ὀφθαλμοί σου ὡς περιστεραί, ὀδόντες σου ὡς ἀγέλαι τῶν κεκαρμένων, ὡς σπαρτίον κόκκινον τά χείλη σου, καί ἡ λαλιά σου ὠραία, ὡς λέπυρον ροᾶς μῆλόν σου, ὡς πύργος Δαβίδ τράχηλός σου, χίλιοι θυρεοί κρέμανται ἐπ αὐτόν καί ὀσμή ἱματίων σου ὡς ὀσμή Λιβάνου.  Κοιλία σου θημωνία σίτου πεφραγμένη ἐν κρίνοις, δύο μαστοί σου, ὡς δύο νεφροί δίδυμοι δορκάδος, μυκτήρ σου ὡς πύργος τοῦ Λιβάνου, κεφαλή σου ἐπί σέ ὡς κάρμηλος, καί πλόκιον κεφαλῆς σου ὡς πορφύρα, ὀσμή ρινός σου ὡς μῆλα καί ὁ λάρυγξ σου ὡς οἶνος ὁ ἀγαθός. Καλή εἶ  ἡ πλησίον μου, ὡς εὐδοκία, ὡραία ὡς Ἰερουσαλήμ. » ( Ἆσ.).

Ἡ θεόπνευστος αὐτή καί θαυμασία περιγραφή τῆς ἀσματικῆς νύμφης, ἁρμόζει τελείως στήν Νύμφη καί Παρθένο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, στήν Θεοτόκο Μαρία, πού ἔγινε τό ἐκλεκτό σκεῦος τῆς εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ καί δέχθηκε στά σπλάγχνα Της τόν  Ἕναν τῆς Τριάδος, Υἱόν καί Λόγον τοῦ Πατρός. Αὐτήν εἰκονίζει ἡ εἰκόνα τῆς Τριχερούσης πού ἀπόκειται στό μοναστήρι μας, θησαυρός πνευματικός, πολύτιμος καί ἀδαπάνητος.

Ὑπῆρχε ἔντονη ἐπιθυμία ν ἀποκτήσει ἡ Μονή, μιά ἐφέστια εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, ὅπως ὅλα τά μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους, στήν ὁποία θά ἀποδίδεται ἰδιαίτερη τιμή καί εὐλάβεια. Κατόπιν προσευχῆς, ἀποφασίστηκε νά φιλοτεχνηθεῖ ἀντίγραφο τῆς Παναγίας Τριχερούσης, πού βρίσκεται στήν  Ἱερά Μονή Χιλιανδαρίου Ἁγίου  Ὄρους.  Ἡ ἱερή αὐτή εἰκόνα ἀρχικά ἦταν προσωπική τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, τοῦ ὁποίου τό δεξί χέρι ἔκοψαν οἱ εἰκονομάχοι , ὡς τιμωρία γιά τίς συγγραφές του ὑπέρ τῶν ἁγίων εἰκόνων.  Ἔπειτα ἀπό θερμή ἱκεσία μετά δακρύων στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας,  ἡ φιλεύσπλαγχνος Μήτηρ πάντων τῶν πιστῶν, συνεκόλλησε τό χέρι στή θέση του. Ὁ  Ἄγιος Ἰωάννης εἰς ἔνδειξιν ἀπείρου εὐγνωμοσύνης ἀφιέρωσε ἕνα ἀσημένιο χέρι στήν εἰκόνα, ἐκ τοῦ ὁποίου ἀπεκλήθη « Τριχερούσα ». Ἔπειτα ἀπό διάφορες περιπέτειες καί μετακινήσεις διά μέσου τῶν αἰώνων, ἡ εἰκόνα μόνη της ἐγκαταστάθηκε στόν ἡγουμενικό θρόνο τῆς Μονῆς Χιλιανδαρίου, ὡς πρώτη ἡγουμένη καί ἀντιλήπτωρ τῶν μοναχῶν, καί ἐπιτελεῖ πολλά θαύματα.

Τό δικό μας πιστό ἀντίγραφο εἶναι τό πρῶτο πού φιλοτεχνήθηκε, ὅμοιο κατά πάντα μέ τό πρωτότυπο. Ἡ ἁγιογράφηση εἶναι ἔργο τῶν Δανιηλαίων, μέ πολλή προσευχή καί τό ἀργυροεπίχρυσο πουκάμισο κατασκευάστηκε στήν Ἀθήνα ἀπό τόν κ. Κωνσταντῖνο Κῦρκο. Ἡ τέχνη καί οἱ παραστάσεις εἶναι ἐξαιρετικές.  Τό ἔνδυμα τῆς Θεοτόκου πεποικιλμένο μέ ἄνθη καί διακλαδώσεις βλαστῶν, μέ λεπτότητα σφυρηλατημένων καί διακοσμημένο μέ πολύτιμους λίθους, ἐπιστεγάζεται ἀπό τό βαρύτιμο διάδημα  στήν κεφαλή, ἐπάξιο γιά τήν Βασίλισσα ὅλου τοῦ κόσμου. Τό ἴδιο καί τά ἐνδύματα καί τό φωτοστέφανο τοῦ μικροῦ Ἰησοῦ.  Ἡ εἰκόνα περιβάλλεται ἀπ  ὅλους τούς προφῆτες καί δικαίους πού χρησμολόγησαν γιά τήν Παναγία, κρατώντας τά ἀνάλογα εἰλητάρια, καί ξεκινοῦν ἀπό τή ρίζα τοῦ Ἰεσσαί στή βάση της.

Τό βλέμμα ὅμως ἐστιάζεται στο γλυκό καί παρακλητικό πρόσωπο τῆς Παρθένου, πού μέ ἀγάπη ἀντικρύζει τόν προσκυνητή καί διεισδύει στά βάθη τῆς ψυχῆς του. Τά μάτια τῆς Τριχερούσης σαγηνεύουν, ἕλκουν τόν πιστό, διϊκνοῦνται «  ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς τε καί πνεύματος, ἁρμῶν τε καί μυελῶν », εἶναι «  κριτικά ἐνθυμήσεων καί ἐννοιῶν καρδίας »  (πρβ. Ἑβ. 4,12 ) ὁ καθένας αἰσθάνεται ὅτι τά πάντα ἐντός του εἶναι γυμνά καί τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς Αὐτῆς.

Μετά τήν ὁλοκλήρωσή της, ἡ εἰκόνα μεταφέρθηκε στήν Ἱερά Μονή Χιλιανδαρίου, ὅπου τοποθετήθηκε δίπλα στή μητρική, κατά τήν πανηγυρική ἀγρυπνία τῆς μνήμης τῆς Τριχερούσης, στίς 12/6/93. Οἱ δύο εἰκόνες συνήφθησαν μεταξύ τους καί ὁ ἁγιασμός καί ἡ χάρη τῆς μητρικῆς, ἐξηγίασαν τήν θυγατρική εἰκόνα πού ἐπιχρίσθηκε μέ ἅγιο Μῦρο γιά νά δοθεῖ εἰς προσκύνησιν. Ἡ ἄφιξίς της στήν Ἱερά Μονή κατά τήν 27ην Ἰουλίου 1993, ἦταν γεγονός μεγάλης συγκινήσεως καί ἀνυποκρίτου χαρᾶς γιά ὅλους μας, πού ὑποδεχόμασταν τήν ἔφορο καί μητέρα μας.  Καθώς ἡ εἰκόνα διέσχιζε τήν Πύλη καί πορευόταν στό Ναό, ἐν μέσῳ χαρμοσύνων κωδωνοκρουσιῶν καί ψαλλομένου τοῦ «  Ἄξιόν ἐστίν », ἄστραφτε ἀπέναντι στόν ἥλιο καί θύμιζε βασιλική πομπή. Καί ὅλοι δακρυσμένοι ἀντικρύζαμε τήν ἱερή εἰκόνα καί ἀπολαμβάναμε πλούσια τήν εὐλογία Της.

Ἡ ἐγκαθίδρυσίς Της στό Μοναστήρι, ἐγκαινίασε μιά νέα περίοδο, πλήρη πνευματικῶν ἀγαθῶν. Οἱ θαυματουργίες καί οἱ παρηγορίες της παραμένουν ἀμείωτες καί δαψιλεῖς σ  ὅσους μέ πίστη καί ἐλπίδα τήν ἐπικαλοῦνται.  Ὑπό τήν κραταιάν σκέπην τῶν πτερύγων Της, προστατεύονται τά νοσσία Της, οἱ μοναχές, ἀπ ὅλες τίς πειρασμικές ἐφόδους τοῦ ἐχθροῦ καί μέ τήν καθημερινή προσκύνηση πού τῆς ἀποδίδουν, λαμβάνουν κραταιά ἐνίσχυση καί σωστική παρηγορία στήν στενή καί τεθλιμμένη εὐαγγελική ὁδό πού διανύουν.  Ἡ μνήμη Της ἐπιτελεῖται πανηγυρικά στίς 12  Ἰουλίου, ὁπότε ψάλλεται ἰδιαίτερη  Ἀκολουθία Της.