Κτιριακό Συγκρότημα της Μονής

Ἡ συνεχής πρόοδος στίς κτιριακές ἐγκαταστάσεις τῆς Μονῆς, ἀποτελεῖ ἀληθινό θαῦμα γιά ὅλους τούς προσκυνητές ἀλλά καί γιά τίς ἀδελφές πού γνωρίζουν πώς ὅταν ἐγκαταστάθηκαν ἐδῶ, ὑπῆρχαν μόνο ἐλάχιστα κελλιά, μιά κουζίνα καί ὁ παλιός Ναός τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος.  Δέν ὑπῆρχε οὔτε παλαιό μοναστήρι γιά νά κατοικηθεῖ οὔτε χῶροι γιά νά ἀνακαινισθοῦν.  Ὅλα ἔγιναν ἐκ θεμελίων καί τά κατηύθυνε σίγουρα ἡ ἄγρυπνη πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί ἀσφαλῶς οἱ ἀκοίμητες πρεσβεῖες τοῦ προστάτου μας Ἁγίου πού ἐπειγόταν νά δημιουργηθεῖ ἕνας ἐπίγειος παράδεισος, μιά πνευματική  ὄαση στήν ὑλιστική ξηρασία τῆς κοινωνίας μας κι ἕνας τόπος σωστικός πολλῶν ψυχῶν, ὄχι μόνο τῶν ἀδελφῶν πού ἀσκοῦνται, ἀλλά καί ὅλων τῶν προσκυνητῶν πού καταφεύγουν γιά νά βροῦν ψυχική ἀνάπαυση στήν ὁλόθερμη εὐχή πρός τόν Ἅγιο, στό πετραχῆλι τοῦ Γέροντος ἀλλά καί στή συναναστροφή μέ ὅλες τίς ἀδελφές. Ὅλοι μας ὁμολογοῦμε καί πιστεύουμε ἀκράδαντα, ὅτι ὁ Ἅγιος προπορεύεται σέ κάθε μας προσπάθεια, ἐξομαλύνει τίς δυσκολίες, ἐφευρίσκει μεθόδους, φωτίζει ἀνθρώπους νά συμβάλλουν ὥστε τό μοναστήρι νά μήν διακόψει οὔτε γιά μιά ἡμέρα τήν πρόοδό του.

Μέ ὑπεράνθρωπη προσωπική ἐργασία τοῦ Γέροντος καί Κτήτορος τῆς Μονῆς, ξεκίνησε ἡ ἀνέγερση τοῦ πρώτου ὀρόφου τῆς πτέρυγας τῶν κελλιῶν καί δημιουργοῦνται ἀπαραίτητοι βοηθητικοί χῶροι, φοῦρνος, τυροκομεῖο, ἁγιογραφεῖο, νέα κουζίνα καί τράπεζα, σταῦλος κ.λ.π. Τό πρῶτο τμῆμα μετατρέπεται σέ γυναικεῖο ξενώνα. Παράλληλα προχωρεῖ συστηματικά ἡ ἐκχέρσωση τῶν γύρω ἀγρῶν καί ἡ καλλιέργειά τους, τό φύτευμα ὀπωροφώρων δένδρων καί ἐλαιοδένδρων, τά ὁποῖα «  ἐν καιρῷ αὐτῶν ἀποδώσουσι τόν καρπόν αὐτῶν » (πρβλ. Ψα. 1,3), πρός σωματική ἀνάπαυση τῶν ἀδελφῶν καί τῶν προσκυνητῶν.

Μετά ἀπό μιά δεκαετία, μέ τήν αὔξηση τῶν ἀδελφῶν καί τή δημιουργία πρόσθετων ἀναγκῶν, κρίνεται ἀπαραίτητη, ἡ ἀνέγερση νέων κελλιῶν στό δεύτερο ὄροφο ὅπου διαμένουν οἱ ἀδελφές σ ἕνα περιβάλλον ἥσυχο καί εὐπρεπές, ὅπου κάθε ἀδελφή,  μόνη μόνῳ τῷ Θεῷ, ἀσκεῖται στήν πνευματική παλαίστρα καί ἐπιδίδεται μέ ζῆλο στόν ἀγώνα τῆς ἐκζητήσεως τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ.

Δημιουργεῖται νέος ἄνετος καί φωτόλουστος χῶρος γιά τό ἁγιογραφεῖο καί ἄλλοι χῶροι γιά καθημερινή χρήση, σιδερωτήριο, νέο τυροκομεῖο, χῶροι συντηρήσεως τροφίμων, ἀναρρωτήριο, ἀποθῆκες κ.λ.π. Ἐπίσης στό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 ἀνεγείρεται νέος ξενώνας πού ἐξυπηρετεῖ τίς ἡμέρες τῆς πανηγύρεως τούς πολυπληθεῖς προσκυνητές.

Ὅλα τά κτίρια κατασκευάζονται μέ πέτρα τῆς περιοχῆς, δουλεμένη περίτεχνα  ἀπό εἰδικούς τεχνίτες, μέ θολωτά παράθυρα, καί κεραμικό διάκοσμο. Χαρακτηριστικές εἶναι οἱ καμάρες πού περιτρέχουν τήν πτέρυγα τῶν κελλιῶν καί θυμίζουν τίς κόρδες ἁγιορειτικῶν Μονῶν. Ἄρχισε ἐπίσης ἡ περίφραξη τῆς Μονῆς, ἔργο πού ἀπαιτεῖ χρόνο λόγῳ τῆς μεγάλης ἔκτασης τῆς περιοχῆς.

Σέ λίγα χρόνια γίνεται ἡ ἀσφαλτόστρωση τοῦ δρόμου μέχρι τήν πύλη τῆς Μονῆς. Ἐπίσης μέ τήν ἀξιοποίηση τῆς γύρω περιοχῆς, ἔγινε αἰσθητή ἡ ἔλλειψη νεροῦ τό καλοκαίρι γιά τήν ἄρδευση τῶν φυτῶν. Κι ἐδῶ ἡ λύση δόθηκε γρήγορα καί εὔκολα ἀπό τόν προνοητή μας Ἅγιο.  Ἕνα βαθύ καί πλατύ ἄνοιγμα ἀπό τήν ἐξόρυξη πέτρας, δημιούργησε μιά τεχνητή λίμνη ὅπου μέ κατάλληλες προσκλίσεις, ρέουν καί ἀποθηκεύονται νερά τῆς βροχῆς. Τό τοπίο θυμίζει καρουλιώτικους βράχους καί ἀποτελεῖ εὐχάριστη ἐναλλαγή.

Κτίστηκε ἐπίσης ἐργατόσπιτο καί ξυλουργεῖο, στεγάστηκε τό κοπτήριο, ἐπεκτάθηκαν οἱ ἐγκαταστάσεις γιά τά ζῶα καί κατά τό δυνατόν, ἱκανοποιήθηκαν οἱ ἀνάγκες τῆς ἀδελφότητος σέ χώρους διαμονῆς καί διακονημάτων.